Eerst wat uitleg over Paleontologica Belgica en de naam van de Award. Palaeontologica Belgica, recent in 2020 opgericht, buigt zich op een wetenschappelijke manier over de paleontologie in België, zonder de band met de groeiende community van fossielenverzamelaars en amateur-paleontologen uit het oog te verliezen. 
De vereniging reikt jaarlijks twee prijzen voor Belgische paleontologen uit: een prijs voor een professionele wetenschapper en de Louis de Pauw Award voor een citizen scientist. 
Die laatste is vernoemd naar de preparateur en burgerwetenschapper avant-la-lettre die eind 19de eeuw wereldfaam verwierf met de opgraving, preparatie en montage van de Iguanodons van Bernissart. De Award is een eerbetoon aan het pioniers- en levenswerk van Louis de Pauw. Terug naar onze burgerwetenschappers van vandaag. Marcel Vervoenen bouwde een waardevolle collectie fossiele zeebodems op, bestudeerde ze en schreef er een publicatie over, hij ontving de Louis de Pauw award in 2020. Mark Bosselaers is als burgerwetenschapper verbonden aan het Koninklijke Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN). Hij kreeg de prijs in 2021 en beschrijft fossiele walvisachtigen, vooral de fossielen die rond Antwerpen zijn gevonden. 

Firstly, an explanation about Paleontologica Belgica and the name of the Award. Palaeontologica Belgica, founded in 2020, focuses on paleontology in Belgium in a scientific way, without losing sight of the growing community of fossil collectors and amateur paleontologists.
The association annually awards two prizes to Belgian paleontologists: a prize for a professional scientist and the Louis de Pauw Award for a citizen scientist.
The latter is named after the taxidermist and citizen scientist avant-la-lettre who acquired world fame at the end of the 19th century with the excavation, preparation and assembly of Bernissart's Iguanodons. The Award is a tribute to the pioneering and life work of Louis de Pauw. Back to our citizen scientists today. Marcel Vervoenen built up a valuable collection of fossil seabeds, studied them and wrote a publication about them, he received the Louis de Pauw award in 2020. Mark Bosselaers is a citizen scientist at the Royal Belgian Institute of Natural Sciences (Koninklijke Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen/KBIN). He received the prize in 2021 and describes fossil cetaceans, especially the fossils found around Antwerp.

Fascinated by fossils

How did your interest in paleontology come about and how did you try to master the scientific domain of paleontology?

Mark Bosselaers: Op de golfbrekers van Zoutelande, daar ben ik fossielen beginnen verzamelen, letterlijk omdat er niets anders te doen was. Ik was toen 11 jaar oud en ben er nu 66. De eerste decennia heb ik gebruik gemaakt van enkele boeken en veldgidsjes. Tussen mijn 18 en 30 jaar richtte ik me vooral op astronomie maar in 1986 kwam ik in Berchem wonen en al snel ontdekte ik dat de ondergrond er vol met fossiele vertebraten, vooral walvisachtigen, zat. De liefde voor fossielen stak terug de kop op. In 1998 vroeg ik het KBIN de toelating om de fossiele walvisachtigen in de collectie als vrijwilliger te mogen bestuderen. Zelfstudie is dus een belangrijk element geweest in mijn passie voor fossielen maar ook de samenwerking met de wetenschappers van het KBIN. Later beperkte ik mijn onderzoekdomein tot baleinwalvissen uit het Mioceen en het Plioceen en nu mag ik wel zeggen dat ik sinds een jaar of tien tot de “wereldtop” in deze discipline  behoor. Ik werkte aan een heel aantal wetenschappelijke publicaties mee, voornamelijk als coauteur. Mijn kennis neemt nog toe en die zal de komende jaren nog wel wat blijven toenemen, zolang ik meer onthoud dan ik vergeet. 
On the piers of Zoutelande, I started collecting fossils, literally because there was nothing else to do. I was 11 years old then and I'm 66 now. In the first decades I made use of a few books and field guides. Between the ages of 18 and 30 I mainly focused on astronomy, but in 1986 I moved to Berchem and I soon discovered that the subsoil was full of fossil vertebrates, especially cetaceans. The love for fossils resurfaced. In 1998 I applied to the KBIN for permission to study the fossil cetaceans in the collection as a volunteer. Self-study has therefore been an important element in my passion for fossils, but also in the collaboration with the scientists of the KBIN. Later I limited my research domain to baleen whales from the Miocene and Pliocene and now I can say that I belong to the “world top” in this discipline for about ten years now. I contributed to a number of scientific publications, mainly as a co-author. My knowledge is still increasing and it will continue to increase in the coming years, as long as I remember more than I forget.

Marcel Vervoenen: Mijn fascinatie is ook in mijn tienerjaren gestart, op mijn tiende deed ik mijn eerste vondst, een zeeschelp in klei, bij een vriendje waar ze een steenbakkerij hadden. De passie was geboren, ik ben nu 84. Mijn nieuwsgierigheid en mijn honger naar kennis was groot, ik wou vooral het grote geheel, de aardlagen, de classificatie ontdekken. Ik weet nog hoe ik als liefhebber naar de dokken in Antwerpen trok, naar een expo van de vereniging Gloria Maris, waar ik trouwens nog altijd lid van ben. Ik ging te voet en zag dat het daar vol met fossiele schelpen lag, ik ben daarna nog vaak naar de dokken getrokken. De samenwerking met wetenschappers liep voor mij in het begin niet even vlot, in de jaren zestig bijvoorbeeld werd je door de experten als amateur niet voor vol aanzien. Ik hoor het nog door de gang bulderen: ‘Je n’accepte rien d’un amateur, monsieur’. Daar is nadien gelukkig wel verandering in gekomen. Al moet ik zeggen dat ik met mijn vondsten en bevindingen eerst gehoor vond in Leiden in het Naturalis museum en bij de Werkgroep voor Tertiaire en Kwartaire Geologie in Nederland.
My fascination also started in my teenage years. When I was ten I made my first find, a seashell in clay, at a friend's place where they had a brickyard. The passion was born, I am 84 now. My curiosity and my hunger for knowledge was great, I especially wanted to discover the big picture, the layers of the earth, the classification. I still remember how I went to the docks in Antwerp as an enthusiast, to an exhibition of the Gloria Maris association, of which I am still a member. I went on foot and saw that it was full of fossil shells there, I often went to the docks afterwards. The collaboration with scientists did not go smoothly for me in the beginning, in the sixties, for example, you were not fully regarded by the experts as an amateur. I can still hear it roaring down the hall: 'Je n'accepte rien d'un amateur, monsieur' ('I accept nothing from an amateur, sir'). Fortunately, that has since changed. Although I must say that I first found an audience with my finds and findings in Leiden in the Naturalis museum and with the Working Group for Tertiary and Quaternary Geology in the Netherlands.

Always professional 

What do you think is the role of a citizen scientist who works with or alongside the researchers in paleontology?

Mark Bosselaers: I often work with professional paleontologists. My role is mainly in fieldwork, I try to professionally salvage and preserve new finds with a team of dedicated amateurs. I bring those finds to the attention of professionals. Recently, prospecting at construction sites has also been added, simply because there is no longer any fieldwork or standard prospecting at construction sites due to the government. We are currently focusing on the search and recovery of fossil vertebrates. We hope in this way to clarify and solve the historical problems surrounding the so-called 'Van Beneden collection' from 1860. The species described by Van Beneden, based on finds made during the construction of the fortress belt around Antwerp, are often based on fragmentary or non-specific skeletal parts. By excavating and describing more complete skeletons, we can complete and, if necessary, correct imperfections in the old collection and, of course, refine and improve our knowledge of the evolution of whales.

Marcel Vervoenen: Van mijn kant heb ik steeds contact gezocht met paleontologen en instellingen, ook internationaal, om hen mijn vondsten te tonen. Zo was ik in 1984 vrijwilliger voor de Geologische Dienst in Brussel. Samen met 12 geologen hebben we toen de fauna uit het Pleistoceen in de zandgroeve van Bos van Aa in Zemst onderzocht. 
Soms was er een mooie wisselwerking, dan vroegen ze me om mee te werken om een site of een fossiel te interpreteren. Dat deed me veel plezier want ik ben autodidact, ik heb tot 16 jaar schoolgelopen en was in feite drukker, letterzetter van beroep. Heel wat instellingen en wetenschappers hebben me vermeld in hun publicaties en ik kon er ook zelf op mijn naam schrijven. In de jaren negentig heb ik een bijzondere techniek ontwikkeld om volledige fossiele zeebodems en schelpenbanken in hun context van los sediment te bewaren. Zo kregen de paleontologen en geologen meer inzicht in het effect van getijden, stormen of kalme periodes op de fauna van Cenozoïsche zeebodems van Vlaanderen. Met die techniek heb ik maar liefst 219 zeebodems behandeld. Als je weet dat zo’n behandeling en uitharding zo’n 20 tot 30 uren werk vraagt per zeebodem, dan weet ik in feite nog altijd niet hoe ik dat heb klaargespeeld. Via de Belgische Geologische Dienst kon ik dan in 1995 mijn aanpak publiceren in het artikel “Taphonomy of some Cenozoic seabeds from the Flemish region”. Dat gaf voldoening, ik heb op mijn manier bijgedragen aan de wetenschap. 

I have always sought contact with paleontologists and institutions, also internationally, to show them my finds. For example, in 1984 I was a volunteer for the Geological Survey in Brussels. Together with 12 geologists we investigated the fauna from the Pleistocene in the sand quarry of Bos van Aa in Zemst.
Sometimes there was a nice interaction, they asked me to work with them to interpret a site or a fossil. That gave me great pleasure because I am self-taught, I went to school until 16 years old and was in fact a printer, typesetter by profession. Many institutions and scientists have mentioned me in their publications and I was also able to write in my name. In the 1990s I developed a special technique for preserving complete fossil seabeds and shell banks in their context of loose sediment. This gave paleontologists and geologists more insight into the effect of tides, storms or calm periods on the fauna of Cenozoic seabeds in Flanders. I have treated no fewer than 219 seabeds with this technique. If you know that such a treatment and curing takes about 20 to 30 hours of work per seabed, then I actually still don't know how I managed to do that. Via the Belgian Geological Survey I was then able to publish my approach in 1995 in the article “Taphonomy of some Cenozoic seabeds from the Flemish region”. That was satisfying, I contributed to science in my own way.

Is this prize important to you?

Mark Bosselaers: Deze prijs is uiteraard een erkenning voor het vele werk van de afgelopen jaren. Praktisch leveren deze prijzen, ik heb er intussen drie, niet zo heel veel op, moet ik tot mijn spijt bekennen (n.v.d.r.: Bosselaers ontving in 2018 in Frankrijk de Saporta prijs en in 2019 de van der Lijn prijs in Nederland).

This prize is of course a recognition for the extensive work of all those years. These prizes are practical, I have three of them now, not very much, I must confess (cfr. Bosselaers received the Saporta prize in France in 2018 and the van der Lijn prize in the Netherlands in 2019).

Marcel Vervoenen: It is also a token of appreciation for my commitment, my approach and my versatility. I am especially glad that a new wind has been blowing for several years now, that amateur paleontologists are valued and that the ivory tower that certainly played a role in the past has all but been demolished.

A wealth of underground material

Do we still have a wealth of information in Belgium in the field of paleontology that has not been researched? What is your advice to anyone who wants to take their first steps in the domain, young or old?

Mark Bosselaers: It is important that finds are made and that they end up safely in the hands of science. Belgium has a rich underground. So there is definitely still a wealth of unexamined material. Citizen scientists can play a role in this. I think it is important for new collectors to seek and maintain contact with other collectors, including myself, in order to gain insight into their pieces, to get information, in terms of identification and preparation. Knowing which pieces were collected and where they are is crucial. We try as much as possible to identify the finds and to ensure that the pieces are properly prepared. This interaction is important for both parties, certainly as long as there is virtually no practical information to be found on the internet or in publications. There is a lot of literature and knowledge available for amateurs in Belgium about fossil shells and shark teeth, but there is almost nothing to be found about fossil vertebrates. So there is still a long way to go, but that is the case for just about the entire world.

Which projects do you have in the pipeline or which discoveries are you currently focused on?

Mark Bosselaers: Momenteel werk ik, zoals steeds, zowel aan vondsten als aan publicaties. Wat de vondsten betreft heb ik de afgelopen jaren 8 nieuwe walvisskeletten kunnen bergen en die worden nu geprepareerd (n.v.d.r.: o.a. bij de realisatie van een nieuwe ziekenhuisvleugel van het AZ Monica in Deurne). Verder heb ik zeer zeldzaam materiaal van archaeoceten uit Marokko kunnen aankopen. Qua publicaties zitten er vier nieuwe artikels in the pipeline: één over een fossiele walvis uit Nederland, twee over archaeoceten uit Spanje en Duitsland en één over zeepokken op fossiele walvisbotten. 

At the moment, as always, I am working on both finds and publications. As far as the finds are concerned, I have been able to salvage 8 new whale skeletons in recent years and they are now being prepared (e.g. during the realization of a new hospital wing of the AZ Monica in Deurne). I was also able to purchase very rare archaeocet material from Morocco. In terms of publications, there are four new articles in the pipeline: one about a fossil whale from the Netherlands, two about archaeocets from Spain and Germany and one about barnacles on fossil whale bones.

Marcel Vervoenen: Enerzijds zijn er nog een aantal vondsten die extra aandacht vragen, volgens mij is hun determinatie niet correct. Anderzijds, kan ik zeggen dat er hier op zolder nog 180 emmers met sediment staan, die moeten gezeefd worden en alle fossielen of stukjes fossiel moeten er uitgehaald worden. Een monnikenwerk. 

On the one hand there are a number of finds that require extra attention, I think their determination is not correct. On the other hand, I can say that there are still 180 buckets of sediment here in the attic that have to be sieved and all the fossils or bits of fossils have to be removed. A painstaking task.